Iedereen kent deze informatie wel, snavel/koppie/nek mag je aanraken, de rest niet, want dit zou wel eens verkeerde (lees sensuele) signalen aan je vogel kunnen geven, met hormonale problemen tot gevolg… (Denk bijvoorbeeld aan extra agressie of chronisch eieren leggen.)
Waarom dan wel rond het koppie? Daar kunnen ze zelf niet bij en daarom zoeken ze in het wild snel hulp voor de jeukende veerpennen bij groepsgenoten.
Deze bovenstaande boodschap is echter te simpel. Een papegaai is een verzamelnaam, geen soort. Dit is echt soortspecifiek. Wat dus voor de ene soort geld, geld niet altijd voor de andere soort! Doe je eigen research voor jouw soort papegaai, kaketoe of parkiet(!)
Zo zijn grijze roodstaarten vaak gevoeliger voor aanraking en kan het koppie bij hun ook al een erogene zone zijn… Sterker nog, alleen een (hands off) training en direct aandacht geven kan bij sommige vogels al als erotisch worden ervaren…
Daar tegenover zijn ara’s vaak speelser en fysieker naar elkaar toe. Vandaar dat ik hier het koppie weer prima kan kroelen en met aanrakingen wat makkelijker kan zijn.
Daarnaast is er nog een verschil in erogene zones… Hoe paart jouw soort? Sommige soorten houden elkaars pootje vast en bewegen hun buik (en cloaca) tegen elkaar aan. Bij andere soorten zit de man bovenop de rug van het vrouwtje en draaien ze hun cloacas tegen elkaar aan. Logisch redenerend is een onderbuik bij een man bij de laatste vorm een erg duidelijke erogene zone en bij de vrouw de rug. Terwijl bij de eerste vorm van paring bij beide seksen de (onder)buik de belangrijkste erogene zone is…
Nog een detail: lange aaibewegingen. Hoe paren vogels? Juist! Door tegen elkaar aan te wrijven. Die aai/wrijf bewegingen willen we dus voorkomen;) Ook op de ‘veilige’ plekken. Dus kroelen we, een beweging die lijkt op veertjes verzorgen en vermijden we die aaibewegingen. Dat is wel zo duidelijk voor de vogel.
En dan hebben we het nog geeneens over de karakters gehad… Jawel, ook daar zit echt verschil in. Maar ook hier geld, beter voorzichtig beginnen en kijken hoeveel je kan kroelen, dan direct heel veel en problemen ondervinden.
Hoe lang je kroelt is ook een ding. Ik ben een grote voorstander voor een onafhankelijke papegaai die zichzelf kan vermaken. Dus geen vogel die constant op me zit en gekroeld wordt. Kroel je vogel bijvoorbeeld alleen in de avond tijdens chilltijd. De rest van de dag foerageert hij in zijn verblijf en ga je met hem op avontuur. (Denk aan de was opvouwen of veilig buiten wandelen of… name it)
Wil je wel lange aaibewegingen maken en overal aanraken? Bekijk dan of een papegaai wel jou huisdier is..! Misschien kan je beter voor een hond of kat gaan, die kan je wel zo aaien. Of koop een knuffel. Die knuffel staat bij mij ook op de bank!
PS: Dan rijst de vraag: Maar voor een training, mag ik de vleugels dan wel aanraken? Of de rug? Of..? Ja. Dan hebben we het niet over een fluffy samenzijn, maar om dingen als het vogelartsonderzoek trainen. Om een simpele routine (die max een paar minuten duurt) te trainen van vleugel open en controleren tot aan in een handdoek wikkelen is meestal prima. Dan kroelen we ook niet echt, we houden meer voorzichtig vast.