En dan gebruik je als techniek een concurrerende prikkel. Een concurrerende prikkel is een afleiding, zodat de vogel bezig is met die afleiding en niet met (bijvoorbeeld) probleemgedrag. Of je kan er zelfs eventuele problemen mee voorkomen!
Handig en een hele goede en makkelijke stap in training bij dieren. Behalve dan in dit geval waarin Rex het tegen mijn training gebruikt…
Ik fiets met mijn vogels naar de vlieglocaties voor freeflight. Dat betekent dat ik een enthousiaste ara, die weet dat hij straks mag gaan buitenvliegen, rustig moet houden in het verkeer.
Hiervoor gebruik ik dus onder andere de concurrerende prikkel voor. Bijvoorbeeld een noot die hij nog moet kraken en waar hij langer mee bezig is. Een favoriet speeltje (wat ik vaak afwissel) aan de stok. De omgeving werkt ook al mee. Er is namelijk genoeg te zien in het verkeer wat hem kan bezighouden.
Maar tijdens het fietsen zit Rex liever bij mij op mijn hand… Ook probeert hij hij vrolijk mijn fietsstuur te slopen, of vliegt boven me terwijl hij aan zijn lijntje vast zit(!) (zeer gecontroleerd, dat weer wel, hij weet precies hoe hard hij mee moet vliegen) Allemaal niet altijd even praktisch in het verkeer
Het maakt weinig uit welk prachtig favoriet speeltje ik aan de stok hang… Hoe goed ik hem ook prijs als hij wel op de stok zit…
…En dan zijn we eindelijk op de vlieglocatie aangekomen en mag hij vliegen..! Dan vliegt hij 1 pietepeuterig rondje en… jawel, gaat hij netjes op de stok zitten en knaagt op zijn speeltje
Veeg mij maar op!
Hoezo vliegen? Hoezo enthousiasme en we zijn er eindelijk? Hoezo bijna in mijn vingers bijten uit ongeduld omdat ik toch echt sneller moet zijn met dat tuigje aantrekken zodat we weg kunnen om te gaan vliegen?
Zomaar een frustratie van een trainer;) Ik vind er wel weer wat op, maar oh man! Wat houden die verenbollen ons bezig!