We zijn aan het vliegen op de dijk. Loekie hoog in de lucht zwenkend, Chico op mijn schouder terwijl ik rustig de dijk afslenter. Het is koud, 2 graden en Chico moppert wat als hij van mij weer moet vliegen. Arg ark! Loekie vliegt in de lucht in volle vaart rakelings langs Chico heen, iets wat hij wel vaker doet… Beide vogels vliegen daarna meteen braaf terug en krijgen hun beloning.
We naderen de hotelboot. De hotelboot?! Loekie besluit direct om zijn noot bovenop de lantaarnpaal op te eten. Daarna komt zijn hele repertoire in een hoog piepstemmetje langs. HALLO. HOI HOI. Fluitje. Zijn kop gaat strak op en neer en zijn pupillen pinpointen. HOI HOI. CHICO. Fluitje. KIEKEBOE. Ik kijk lachend terug naar Loekie terwijl ik doorloop. “De bewaker van de hotelboot zit binnen Loekie!” Hij heeft regelmatig hele gesprekken met Loekie en mijn vogeltje vindt dit prachtig! Zodra Loekie weer op de lantaarnpaal zit komt hij vaak snel naar buiten. Maar vandaag niet… Lunch? Bezig? Geen idee, maar Loekie lijkt het nog niet te begrijpen. HOI HOI. LOEKIE. Probeert hij het nog een keer. Waar blijft die bewaker nou?
Ondertussen loop ik alweer verderop en is de boot al lang en breed voorbij. Zou Loekie komen? Ik roep hem. Hij komt wonderbaar meteen! Ik houd zijn beloning voor zijn snavel, maar hij is nog te opgewonden om deze aan te pakken. HOI HOI. Fluitje. “Hoi hoi! Kijk eens Loekie, je noot.” Eindelijk pakt hij hem toch aan om vervolgens met groot enthousiasme te beginnen met het kraken. Het is weer eens duidelijk hoe onze vogels reageren op aandacht. De bewaker fluit en praat alleen maar terug naar Loekie voor misschien 5 minuten? In 3 dagen vliegen is het bijna al vaste prik geworden dat Loekie even kijkt of de bewaker buiten komt spelen.
Dit bewijst nog maar eens te meer dat naast een boom staan en je vogel blijven roepen dat hij terug moet komen niet werkt… Vooral niet als je dan ook nog eens emotie laat zien. Boos worden ofzo. Schelden… Zoals ik wel eens heb horen zeggen: “ Je moedigt je vogel dan vooral aan om in de boom te blijven zitten.” Inderdaad!
Papegaaien zijn aandachtsjunkies en echt, je maakt hun dag als je gaat gillen!